Als 10jarig meisje keek ik een film, een film met een zeeleeuw, André. Ik werd spontaan verliefd en daarmee was mijn affectie voor deze sierlijke, bijzondere, leergierige, lieve, speelse, gewoon té fantastische zeezoogdieren geboren.

Tijdens mijn opleiding dierverzorging werd me voortdurend gezegd de droom om met zeeleeuwen te werken te laten varen - over diezelfde zee als waar mijn favoriete dieren in zwemmen.
Na een aantal jaren te hebben geluisterd, besloot ik, eigenwijs, toch mijn droom na te jagen en nog geen 2 weken later liep ik stage in Artis, Amsterdam. Aldaar heb ik 4 maanden met zeeleeuwen mogen trainen. Een heerlijke tijd. Passie, ik houd gewoon van deze dieren. Zij bezorgen me geluk, vreugde, blijheid. De zorgeloosheid die ze uitstralen werkt zo op je in, dat je spontaan de negatieve dingetjes in het leven 'even' vergeet. Althans, dat heb ik dan.

Toen ik ondertussen al netjes mijn opleiding richting kinderen had afgerond en pas was begonnen met 't werk op de BSO, kwam ik een invalster tegen die vertelde dat er bij Neeltje Jans de mogelijkheid bestaat met zeeleeuwen te zwemmen.
Ik geloofde haar niet, want Neeltje Jans had tenslotte geen zeeleeuwen, alleen maar zeehonden (die nogal vaak met elkaar verward worden - was zij niet in de war misschien?).
Na research bleek dit echter wel zo te zijn. Zwemmen met zeeleeuwen, dat kan. Iets wat ik nu dus, ieder jaar doe.

Mijn volgende  -te verwezenlijken- droom, eentje die ik eigenlijk al vanaf het moment dat ik in aanraking met zeeleeuwen kwam, heb.. Galapagoseilanden! Dé plek waar zeeleeuwen in het wild leven, maar zó gewend aan toeristen zijn dat je met ze op het strand kunt liggen, je onderwater bubbeltjes in je gezicht geblazen krijgt en je bovendien een heleboel andere bijzondere dieren en natuurverschijnselen kunt bewonderen.

Ik krijg vaak de vraag naar mijn hoofd geslingerd; ''Waarom zeeleeuwen en geen dolfijnen?''
Een gevoel. Zeeleeuwen zijn toch ook leuker? Dolfijnen zijn zó standaard. En iedereen denkt altijd maar dat ze blij zijn.. Maar deze mensen vergeten naar de staart van het beestje te kijken, in plaats van naar dat altijd-vrolijke-gezichtje.

*Zeeleeuwen; zoals een opmerkelijk jongetje van 3 sprak: ''Oe, oe, oe - dat zeggen ze!''