Bouke Rocks Elvis, Hengelo 14 maart - door Jola van Bruchem

Bouke vertelde aan het begin van de show dat zijn zoon Jochem vandaag jarig is en 19 jaar is geworden!
Daar moet natuurlijk voor gezongen worden dus werd ‘Happy birthday’ ingezet. Jochem, van harte gefeliciteerd!
Na deze felicitatie werd er een mooie mix aan Elvis songs neergezet, soms vergezeld met een werkelijk spectaculaire lichtshow!
Echt complimenten aan de mensen van het licht die er altijd iets moois van maken.

Voorafgaand aan ‘The Impossible Dream’ vertelde Bouke dat ze, sinds The Tribute, zulke mooie dingen meemaken dat ze eigenlijk in een droom leven en dankzij ons dit allemaal mogen beleven met optredens in Ahoy (Ahoy?) Oh nee, De Ziggo Dome (!) en met uitverkochte theaters.
Zo ook weer vanavond een tot de nok toe gevuld theater in Hengelo.
En ja, ook nog met balkon maar daar moest wel even de techniek het licht voor aan doen anders was dat niet te zien vanaf het podium.
Met zijn wel bekende ‘Hallo Jumbo’ werden de mensen op het balkon dan ook begroet!
Een theater waar ze een jaar eerder ook stonden en toen na ieder nummer een staande ovatie kregen, aldus Bouke.
Of wij dat misschien ook kunnen doen? Was dat een hint?

Nou dat was niet echt nodig want naarmate de show verder vorderde gingen de remmen vanzelf los.
Meezingen, dansen en klappen wat voor Bouke en de band een extra boost was om nog meer te geven op het podium.
Bouke deed weer zijn welbekende ochtendgymnastiek en kwam weer zo lekker droog uit de hoek met zijn ‘ik zweet me de pleuris’.
Hebben jullie het ook zo heet?
Heerlijk toch!

Michel was natuurlijk ook weer van de partij om Bouke van een kruk en zijn gitaar te voorzien waarbij Bouke opmerkte dat het wel leek of de krukken steeds kleiner werden.
Blijkbaar had iemand in het publiek de slappe lach en werden er hier en daar wat dingen geroepen.
Zo ook een mevrouw die wel bij Bouke op schoot wilde komen zitten.
Nou, zei hij stoïcijns, dat vond hij toch niet zo’n goed plan.

Er zijn altijd wel weer verrassingen tussendoor.
Zo werd er ook nog even a capella het liedje ‘Bohemian Rhapsody’ van Queen gezongen met het publiek wat best leuk klonk zo met z’n allen.

Hoogtepunt van de avond was voor mij en vast ook voor veel anderen zonder twijfel de akoestische versie van ‘I Believe’.
Het was echt muisstil in de zaal en iedereen zat ademloos te luisteren.
Met zijn machtige stem zong hij werkelijk een indrukwekkende versie van deze prachtige song.
Eigenlijk is het niet te omschrijven hoe mooi dat was.
Zo mooi dat ik niet eens een filmpje heb gemaakt maar gewoon alleen maar kon kijken en luisteren.
Na de gitaarsessie deelt Bouke altijd wat plectrums uit.
Ze zijn blijkbaar heel populair want er waren heel veel mensen die er graag eentje wilden en dus werden er nog een paar extra uitgedeeld waarbij Bouke gekscherend zei dat ze 10 euro kostten.

En zo liep de show alweer veel te snel ten einde.
Schijnbaar voelde Sendy zich op dat moment niet helemaal lekker en ging zij van het podium af, waarna Leon haar volgde.
Bouke wist ook even niet wat er aan de hand was en dacht dat Leon heel nodig naar het toilet moest.
Lieve Sendy, hopelijk voel je je al weer een stuk beter en gaat het weer goed met je!
Het was weer een superfijne avond.
Na nog wat lieve mensen gedag te hebben gezegd loop ik nagenietend terug naar mijn auto.
Zucht….de navigatie geeft aan dat ik over 1 uur en 52 minuten thuis ben.
Ach ja, op de terugweg dan maar keihard meezingen met Bouke.
Gelukkig maar dat niemand mij dan hoort.