Voorlopig wil ik eventjes alleen zijn

Een nummer dat Bouke niet veel zingt, maar men erg mooi vindt. 
Speciaal voor deze mensen brengt hij dit nummer tijdens zijn concerten.

Ik wil niet meer met je praten 
Ik heb jou niets meer te zeggen 
Wat ik voor je voelde is voorbij 
Ik vraag je mij met rust te laten 
Je hoeft me niets meer uit te leggen 
Het is over tussen jou en mij 

We hebben niets meer te proberen 
We hoeven niets meer te bepraten 
Jouw remmen doofden in mijn hart het vuur 
Als je me nu met rust wil laten zal de tijd het misschien leren 
Die heelt immers alle wonden op den duur 

Maar voorlopig wil ik eventjes alleen zijn 
Proberen uit te vinden wat ik voel 
Geloof me als ik zeg; het doet ook mij pijn 
Maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel 
Dus laat me als je wil even alleen zijn 
Luister alsjeblieft naar wat ik zeg 
Misschien dat ik mij vergis en op den duur jouw liefde mis 
Maar voorlopig is dit echt de juiste weg 

Je kunt op me blijven wachten, je mag in me blijven geloven 
En wie weet komen na verloop van tijd 
Na tal van koude nachten, de vlinders weer naar boven 
En krijg ik van mijn beslissing spijt 

Maar voorlopig wil ik eventjes alleen zijn 
Proberen uit te vinden wat ik voel 
Geloof me als ik zeg; het doet ook mij pijn 
Maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel 
Dus laat me als je wil even alleen zijn 
Luister alsjeblieft naar wat ik zeg 
Misschien dat ik mij vergis en op den duur jouw liefde mis 
Maar voorlopig is dit echt de juiste weg 

Maar voorlopig is dit echt de juiste weg