Roadtrip Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, Duitsland - Zomer 2024

Ik ben net terug; home sweet home, van een onvergetelijke roadtrip met mijn vriend en zijn beste vriend. 
On the road met 2 Indiase mannen, een hele uitdaging; het was fan-tas-tisch!

We hebben wondermooie dingen gezien, toffe activiteiten gedaan, superlieve mensen ontmoet (en terug gezien) en heerlijk genoten van alles wat we hebben beleefd.
Soms was het alsof we naar een schilderij stonden te kijken, af en toe was er regen (maar dat heeft nooit de spirit uit onze reis gehaald), en er werd veel gelachen onderweg.
Alle AIRBNB´s waar we overnachtten waren pareltjes (en dus benoem ik deze met veel liefde).

De route:
*Luxemburg
*Frankrijk (Sondernach, Colmar)
*Zwitserland (Wasserauen | Ebenalp)
*Duitsland (een stukje Romantische Strasse, Röthenburg ob der Tauber, Würzburg, Boppard met de Rijnvallei - Bacharach)

De reis begon al euforisch, want mijn vriend had een upgrade gekregen, wat betekende dat we onze route zouden rijden in een dikke Mercedes. Hij was lyrisch natuurlijk!
Die auto heeft ons 2000 km rond gereden en nóóit hebben we het moeilijk gehad. 
Het startsignaal van onze eigen auto is: ´weehoe´. Voor de Mercedes werd het: ´Hihaaa!´

LUXEMBURG
First destination; Luxemburg. 
We bereikten onze camping behoorlijk laat en moesten in het donker op zoek gaan naar ons houten hutje op een vlonder. 
Boven ons een sterrenhemel zoals ik deze nog niet eerder gezien had; ZOVEEL sterren. 
2 stapelbedden in de hut en de wc/douche op loopafstand.
Een soort nostalgisch gevoel, alsof ik weer even op de scouting zat. 

Pas in de (vroege) ochtend werd de prachtige omgeving bewonderd - middenin de bergen. 
Fluitende vogels, een kabbelende rivier, wind door de bomen en voor de rest géén geluid. RUST.
Camping Du Moulin

Deze dag reden we naar Luxemburg City, alwaar we langer bleven rondhangen dan gepland. 
Goedkope kleding en een verrukkelijke lunch in Coffee Fellows betekende wéér (of nog steeds) vertraging. 

FRANKRIJK
De planning was om vrijdagmiddag in Colmar te vertoeven, maar dit werd uitgesteld naar zaterdag; de vertraging reisde heerlijk met ons mee.
Onderweg hielden we een Chai-break (aan een rivier maakten we onze eigen Chai). Memories in the making.
De nog grotere vertraging betekende wel meteen dat we werden verblijd met een waar geluksmomentje; één van de mooiste zonsondergangen die ik ooit gezien heb! 
Alsof het universum het wilde; ontdekten we op het juiste moment een waanzinnig mooi uitzicht over de bergen. 
De vrolijke bloemetjes, de bergen, het gras en een zonsondergang met de mooiste kleuren, vormden samen een onvergetelijk beeld.
Alsof we onderdeel waren geworden van een wondermooi schilderij. 
Tigaki Beach in Kos is moeilijk te verslaan - maar deze zonsondergang was ronduit fabelachtig.
Laat in de avond bereikten we onze AIRBNB. Een eigen appartement in de bergen.
Alles goed geregeld en helemaal voor ons alleen.
Appartement in Sondernach

Zaterdagochtend aten we een heerlijk ontbijt en dronken Chai op ons eigen terras in de bergen.
Voor mij ontstond daar even een compleet zen-momentje toen de heren binnen waren en ik helemaal één was met de natuur; vogeltjes, bijtjes, hommeltjes, ganzen, wind, én een vrolijk fel schijnend zonnetje. 

Na het ontbijt en de nodige voorbereidingen werd onze route vervolgd naar Colmar. 
We wisten al dat dit een mooie stad was, enkel uit verhalen en foto´s/video´s, maar wauw; schilderachtig/sprookjesachtig. Pittoresk!
Wat een cosy stadje is dit. Zéker het bewonderen waard. 
Het is niet voor niets dat een deel van de stad ´Little Venice´ genoemd wordt. 
Ondanks de hitte (en ik klaag niet over zon + warmte) genoten we voluit.

Een cocktailtje op het terras en een wandeling door de vele schattige straatjes.
Onze middag kreeg een muzikale omlijsting van 2 straatartiesten.

Vanuit Colmar reden we naar Wasserauen.
Op naar de boerderij van Stefan. Iets waar we al een hele tijd naar uit hadden zitten kijken, want dit zou een fijn weerzien betekenen en een herhaling van onvergetelijke dingen; slapen op stro, een niet te overtreffen ontbijt én het beklimmen van de Ebenalp..

ZWITSERLAND
Het was al weken aan het regenen in Zwitserland, zo vertelde Stefan me in een berichtje.
De boeren waren gretig aan ´t wachten op zonneschijn.
Toen wij Zwitserland in reden was het niet anders. Regen, regen, regen. Maar hey, we zaten onder een krachtig Mercedes-dak.
Wat enigszins zonnestraaltjes bracht, was de voetbalwedstrijd tussen Zwitserland en Italië, welke we in de auto keken. 
Zeer knap werk van Zwitserland.
Natuurlijk waren wij volop aan het mee cheeren, en toen we na de winst een dorpje binnen reden, deden we vrolijk mee met het toeteren, joelen en wuiven. 
Superleuk!
Hieperdepieeeeeeep voor Zwitserland. Nu Engeland er nog even uit knallen !

De geitjes kwamen ons enthousiast verwelkomen, precies zoals verwacht.
Moeder Ruth vertelde dat een aantal gasten had afgezegd, en we konden kiezen in welke schuur we zouden slapen.

We kozen voor de oudere schuur, in een fijn privé-gedeelte.
Deze keer niet voor 1 nacht, maar 2 nachten!
De 2e nacht hadden we zelfs de hele schuur (met verschillende kamers) voor onszelf, want er was maar 1 andere gast en hij sliep in de nieuwe schuur.

Stefan brengt de zomer in Canada door, terwijl zijn ouders samen de boerderij & AIRBNB draaiende houden. 
Zij weten als geen ander hoe ze dit op de meest geweldige manier moeten doen. 
Gastvrijheid ten top. Een enorme aanrader als je naar Zwitserland wil. 
Eerder schreef ik er al een verhaaltje over, want ik gun iedereen de experience van deze boerderij. 
Als slapen op het stro je niet overhaalt, laat dan het geweldige ontbijt een reden zijn; wauw! 
In een superschattig huisje, in nostalgische stijl, kan je genieten van het ontbijt met eigen producten; melk van de koeien, kaas, jam, yoghurt; alles komt van eigen boerderij. 

De kans op het ontmoeten van gelijkgestemden is heel groot en dit zorgt voor bijzondere momenten.
Vorig jaar vierden we de verjaardag van mijn vriend met gasten uit verschillende landen.
Dit keer ontmoetten we Harald de 2e ochtend.
Een 73-jarige oude man die letterlijk Europa door fietst op zijn vouwfiets (aangevuld met de trein). Een voorbeeld voor velen!

Te gast zijn op de boerderij van Stefan en ontvangen worden door Niklaus & Ruth + de geitjes en koeien, is al een hele ervaring.
Het feit dat de boerderij middenin de bergen staat en je op loopafstand een kabelbaan vindt, of routes kunt wandelen de berg op, maakt het allemaal nóg waanzinniger.

Na de 1e nacht, besloten we (wederom) de kabelbaan naar boven te nemen. Op de Ebenalp.
Dit keer met z´n 3tjes én verder omhoog, want de uitdaging was; verder klimmen; op naar Schäfler.
Ik had mijn (wel juiste) schoenen thuis in de hal laten staan, wat betekende dat ik de berg moest trotseren op gympies.
Alsof de uitdaging al niet groot genoeg was, haha.

Stel je voor; honderden meters omhoog klimmen op een pad vol keiharde stenen, op dunne zooltjes.
Het. Is. Me. Gelukt! Trotsiger kon ik niet zijn! Weliswaar in etappes, maar we hebben het gedaan. Weehoe!
Onderweg wisselden zon en regen elkaar af. De wolken verplaatsten zich continue, wat ervoor zorgde dat we het ene moment een waanzinnig uitzicht hadden en het andere moment alleen maar grijs zagen.
Gelukkig hadden we beneden Ebenalp-poncho´s gekocht.
Daar met een paraplu huppelen zou écht geen doen zijn. In het restaurant aten we typisch Zwitsere gerechten. Zo had ik een verrukkelijke Rösti.

Op de terugweg stonden er ineens 2 paarden midden op het smalle pad.
Ze rechts passeren zou kunnen betekenen dat je een stuk naar beneden valt en links was geen optie, want dat was een stijle heuvel.  De paarden moesten dus aan de kant. Maar hoe? Ze keken niet op of om.
Ik genoot van dit moment, terwijl mijn vriend vooral bang was dat de paarden 1 van ons een schop zouden geven.
Hoe dan ook, de paarden hebben we aan de kant gekregen en we konden onze weg naar beneden vervolgen.

Toen we inmiddels al meer dan 3 uur hadden geklommen (op en neer naar Schäfler), besloten we ook nog ´even´ richting Acher te wandelen. 
De heenweg simpel naar beneden (door een grot heen), de terugweg weer klimmend omhoog, richting de kabelbaan.
Het was de moeite en pijnlijke voeten/benen meer dan waard. PRACHTIG.
De zus van Stefan heeft niet voor niets een schilderij geschilderd van dit uitzicht.

Mijn vriend kwam met het legendarische idee om Niklaus & Ruth uit te nodigen voor een etentje; eigen gekookt Indiaas eten. 
Deze uitnodiging werd gretig ontvangen en ´s avonds hebben we een onwijs gezellig diner gehad met elkaar.
Er werden mooie verhalen uitgewisseld, welke ik never nooit ga vergeten.
Over de prijzen die ze hebben gewonnen met hun koeien, over de houtgesneden beeldjes die Ruth maakt, over de gasten die ze ontvangen, over hun kinderen en veel meer.
Oprecht fantastische mensen zijn dit, mensen die je de hele wereld gunt.
Wat werken zij hard, wat staan zij bijzonder in het leven.

Vanuit het punt waar de kabelbaan stopt, is er een uitzicht over de SeeAlpSee. Een mooi meer halverwege de berg.
De 2e dag (helaas de dag van uitchecken) beklommen we het gedeelte richting het meer.
Het idee was; het meer bereiken en varen op de berg.
Regen, The Eye of the Tiger, Lose Yourself, af en toe een rustmomentje, het lukte ons!
En ik, weer op gympies! Ooit schrijf ik een ode aan mijn gympies.

Bij het meer dronken we wat en aten we een lekkere strüdel.
Soms zagen we het meer, soms niet vanwege de mist.
Op een opgeklaard moment stapten we snel in een bootje (dat te huren is bij het restaurant) en vaarden we een halfuur rond op de SeeAlpSee. MEMORIES FOR LIFETIME.
Row Row Row the boat.. Gently down the stream.. 

Al tijdens het varen kwam het zonnetje tevoorschijn, waarna ze niet meer weg te slaan was de rest van de ochtend/middag.
De terugweg was daardoor een stuk makkelijker; naar beneden én in de zon.
We genoten met volle teugen van de prachtige natuur en de koeienbellen, die we ook die ochtend weer volop hoorden, wondermooi.

De koeien ontmoeten had ik tot nu erg gemist, iets dat vorig jaar meteen gebeurde rondom de kabelbaan. 
Nu lagen ze daar ineens. 2 Zwitsere koeien, heerlijk te genieten van het zonnetje en hun rust.
Uiteraard ontstond er even een mens/dier-momentje, om daarna door te huppelen naar de boerderij.
Helaas had Niklaus ons op de hoogte gesteld van het feit dat hij weg moest en pas rond 16u die middag terug zou zijn. 
Hij bedankte ons voor alles en nodigde ons uit om snel weer eens terug te komen. JA, DAT WILLEN WIJ!

Na een lekkere lunch (met kaas en brood van de boerderij), was het tijd om de boerderij te verlaten. 
Het voelde verdrietig. Ik wilde helemaal nog niet weg. Je zou hier zo een week, zoniet 2 weken of zelfs een maand door kunnen brengen zónder je te vervelen. 
Bij de poort vormde ik een hartje met mijn handen, iets dat door mijn vriend (die al in de auto zat) opgemerkt werd en waarvoor hij me een grote glimlach gaf.

Vroeg in de ochtend ben ik trouwens even bij Niklaus gaan kijken, toen de hij de koeien aan het voeren was.
Die kalfjes, zó lief. Dat sabbelen, zó fijn - haha.
Ik wil écht snel terug naar deze boerderij. 

Stefan´s boerderij
Hikeblog van Reisstel

DUITSLAND
Het idee was om vanuit Wasserauen direct naar Röthenburg ob der Tauber te rijden, maar we wilden tóch graag iets meer van de Romantische Strasse zien.
We besloten een stukje off-road te gaan, door de vele prachtige dorpjes. 
Een klein beetje proeven van deze bijzondere route door Duitsland.

Röthenburg hadden we vorig jaar bezocht tijdens onze Romantische Strasse tour. 
Op slag verliefd op deze stad, werd toen al besloten er nog eens naartoe te gaan. 
Net zoals met Wenen. Net zoals met Stefan´s boerderij in Zwitserland.
Röthenburg is bijzonder. De stad pakt je, houdt je in haar greep en laat je niet los. 
Geniet vooral van de prachtplaatjes, je zult zien wat ik bedoel.

Dit keer wilden we heel graag de Nightwatch tour meemaken.
Vorig jaar hadden we de nightwatch alleen zien lopen, waarschijnlijk met een privé-groepje; wekte meteen de nodige interesse.
De organisator had me online verteld dat je gewoon om 20u op MarktSquare moet zijn om deel te nemen aan de Engelse tour (de Duitse zou om 21.30 plaatsvinden).

Wat er gebeurde was hilarisch en jammer tegelijk. Nét op de dag dat wij er waren, had ook een groep vol muzikale mensen uit Colorado besloten de nightwatch te volgen.
Waar wij dachten met een gezelschap van zo´n 20 mensen te zijn, stond ineens het hele plein vol.
Gokje; zo´n 300 mensen waren nieuwsgierig aan het luisteren naar alles wat de ´Nightwatch´ vertelde.
En daar gingen we, met een hele stoet door de stad.
Ik heb vaak gedacht aan de locals daar. Wat zouden zij gedacht hebben? Niet normaal!
De Nightwatch zelf vertelde dat hij nog nooit zoveel mensen mee had genomen op een tour door de stad.

De Nightwatch volbracht zijn tour op een humoristische, passievolle manier.
Het was dan ook een genot om naar te luisteren. Voor we het wisten, was het rondje klaar en genoten we van een Indiaas diner in het enige Indiase restaurant dat Röthenburg rijk is. Niet persé één waar ik echt over wil schrijven.

De nacht brachten we door in Schrozberg (zo´n 20 minuten van Röthenburg ob der Tauber).
Doris, onze host, weet precies hoe je een AIRBNB runt.
Wat een mooi appartement hadden wij voor 1 nacht.
Een plek waar we, net als bij de voorgangers, zo nog wat langer hadden kunnen/willen blijven.
Voor mij persoonlijk was de bloemetjes-stijl van het huis écht een geluksmomentje en het knuffelen met het bed was heerlijk!

Omdat we veel hadden gelopen en gereden, deden we het die ochtend rustig aan. 
Een Chai op het terrasje in de mooie tuin, waar de eenden van Duckingham Palace vrolijk rondhuppelden.
Ook heeft Doris kipjes en kat Minky. Een kleine dierentuin, vind ik leuk!
Na een vriendelijke ontmoeting met Doris, gingen wij op weg..
Appartement van Doris

Op weg naar..
Röthenburg ob der Tauber. We kunnen er geen genoeg van krijgen en nu waren we (nog) in de buurt.
De highlights werden bezocht, lokale delicatesse de ´sneeuwbal´ werd gegeten en meer prachtplaatjes werden geklikt.

Aanvankelijk wilden we naar de wineyards in Sommerach, maar uiteindelijk zijn we gestopt in Würzburg zelf.
Langs de rivier dronken we Chai en aten we een lekker tussendoortje. 
Terwijl Nederland nét begon aan de wedstrijd tegen Roemenië, stonden wij op de MainBrücke, ofwel de wijnbrug van Würzburg.
Aldaar kan je een wijntje bestellen, deze opdrinken op de brug en daarna je glas weer inleveren. 

Een ervaring die me vorig jaar zó goed bevallen was, dat ik ´m dit jaar graag nog eens overdeed.
De heren dronken een alcohol-vrij wijntje en bubble-water.

Onderweg naar Boppard, waar wij onze volgende AIRBNB hadden, won Nederland de wedstrijd met 0-3.
Fan-tas-tisch natuurlijk, een goede revanche op het vorige duel tegen Oostenrijk, dat verloren werd.
Ik zal nooit vergeten hoe wij met z´n 3tjes in de auto zaten. Allemaal een oranje slinger om. Cheerend voor Nederland!

Rick, de eigenaar van de tiny-house waar wij te gast waren, had me via berichtjes verteld dat wij zijn eerste gasten zouden zijn. Met de vraag of ik een review wilde schrijven én een berichtje in het gastenboek wilde achterlaten.
Uiteraard, want hey; hierover kan ik, wederom, alleen maar positief zijn.
Een onwijs schattig huisje (met een net zo schattig tuintje), in een net zo schattig stadje. 
Alles voor onszelf, alles netjes geregeld. 
Het was overduidelijk dat deze nieuwe host zichzelf wilde bewijzen en hij érg zijn best had gedaan.
Dat verdient terecht 5 sterren van ons!

Ondertussen kwam bij ons het besef dat dit de laatste nacht zou zijn en dat we de volgende dag terug naar huis ´moesten´.
Deze roadtrip ging veel te snel voorbij. Het gevoel ook Duitsland te moeten verlaten, deed een beetje pijn in m´n hart.

Al deze plekken zouden we zo graag nog eens bezoeken. Ik kan iedereen aanraden datzelfde te doen.

Tiny-house van Rick

´De laatste dag, wat gaan we doen?´
Meteen naar huis, toch nog naar de Loreley, of naar een andere plek in de Rijnvallei?
Na wat speurwerk kwam het impulsieve besluit om de boot vanuit Oberwesel te pakken, naar Bacharach, een wijnstadje; hey, ook dat vind ik leuk!
Op de boot genoten we van een hapje (sweet potatoe fries) & en een drankje (wijntje voor mij!) en binnen no-time arriveerden we in weer een schattig stadje.
We hebben daar bijna 3 uur rond gewandeld, het kasteel bezocht, de kleine straatjes ontdekt én enorm gelachen om 1 van de meiden uit een groepje pubers dat voor school een opdracht aan het doen was.
Ze vertelde dat de winnaar (de snelste groep) gratis ´lucht´ zou krijgen; ´the winner gets free air!´
Onze spirit-puber.

Check bij een boottrip de tijden goed, want de terugweg was ineens veel sneller dan de heenweg, waardoor we maar nét ons hapje & drankje volledig konden nuttigen.

En dan.. Echt de terugreis. Naar huis.
Een groot stuk reden we off-road, om nog iets langer te kunnen genieten van de schattige dorpjes, de wijngaarden, de bergen, de Rijn, alles.
We vonden een rivier voor een Chai-break, maar deze rivier was niet van dichtbij te bereiken en het kaartje voor de parkeerplaats hadden wij al gekocht.
Dus ontstond er picknick op de parkeerplaats. Wat hebben we een lol gehad. 3 euro betaald voor een picknick op een parkeerplaats. Ha ha!

Na een tijdje rijden door de wondermooie omgeving, veranderden we de route in ´met highways´, want het werd al behoorlijk laat. 
Dat is een ding met ons; telkens als we zeggen dat we ergens eens écht op tijd willen zijn, komen we in de nacht aan.
Iets dat gebeurt wanneer je op reis bent en geniet van alles wat je tegenkomt. Je kunt een reis niet te strak plannen, want er moet ruimte zijn voor spontaniteit en impulsiviteit. Doen op gevoel. Doen wat je gelukkig maakt.

Deze reis heeft voor vele geluks-momentjes gezorgd.

Fotoalbum van deze onvergetelijke roadtrip!

De vlaggen van deze reis

Geluksmomentjes

*De upgrade naar een Mercedes
*De zonsondergang die we pardoes ontdekten door op het juiste moment op de juiste plek te zijn
*Het wijntje op de brug in Würzburg
*Het toeteren en joelen met de Zwitsere supporters
*Het knuffelen met de koeien op Stefan´s farm
*Het moment waarop onze vriend zich afvroeg hoe mensen op de grens werken (want dan heb je telkens geen internet)
*De picknick op de parkeerplaats
*Het cocktailtje in Colmar
*Het zonnetje dat begon te schijnen boven de SeeAlpSee
*Het redden van een konijntje dat ineens over de weg huppelde (STOP!)
*Bambi op de weg in Luxemburg
*Alle dieren die we zagen en hoorden; fluitende vogeltjes, kwakende eenden, koeien met hun bellen, hommeltjes, bijtjes, katje Minky..
*De motor met zijspan, met daarin 2 honden, welke een hele tijd voor ons reed en stunts uithaalde
*Toen er ineens 300 mensen meegingen op Nightwatch-tour
*Het groepje pubers dat we tegenkwamen in Bacharach
*Zen-momentje in Sondernach
*De hoed uit Colmar
*Het Röthenburg beertje

*De 3 fantastische voetbal-wedstrijden die we keken in de auto!
*De Rösti na een bizar grote klim, Schäfler
En nog veel meer!

Vanwege de privacy heb ik geen namen + foto´s gedeeld van de 2 heren.
For privacy-reasons I do not share names or photo´s of the 2 gentlemen I have traveled with.

Traveling is not only about the wonderful places you see, but also about the lovely people you meet. 
Traveling connects and gives you memories to last a lifetime. 

Dear other AirBNB hosts, which we didn´t meet,
Thank you all for giving us the best experiences as per accommodations.
We truly enjoyed all of the places, there was not a single one that dissapointed. 5 stars for all!
The camping in Luxemburg, our cabin in the mountains of Sondernach and the tiny house in Boppard.

And to all of the other people who crossed our way; wine-girl Würzburg, the guy that gave us the best experience on the boat, the funny girl in Bacharach, you are lovely people! Keep being you.
Harald, very nice to meet you at Stefan´s farm. You really are an example for everyone. <3